રામચન્દ્ર પટેલની કવિતા/મને કોઈ: Difference between revisions

no edit summary
(+1)
 
No edit summary
 
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}
{{SetTitle}}
{{Heading|ઘણાં વર્ષોથી}}
{{Heading|મને કોઈ}}


{{Block center|<poem>
{{Block center|<poem>
ઘણાં વર્ષોથી મેં નીરખી ન હતી સીમ સઘળી
મને કોઈ આપો ઘર,
વિચારીઃ બુઢાપો લઈ નજરુંની સેર કરીને
પવન હું રોજ ભટકું...
હતો ઊઠેલો હું ઘરથી અમથો ખેતર જવા...
જો સ્મિત છલકતો ભાવસભર મળે ઇશારો તો
પરોણાંના ટેકે શરીર વળી હૈયું પવનમાં
બસ ઘણું થયું.
મૂકી ન્હોતું... ચર્ણો બળદનું લઈ જોમ ઊપડી
પાંખ હળવી કરી બેસી જોડે
હતા એવા દોડ્યા ઘમઘમ થતા, પાદર સુધી...
હળીમળી જઈ ચોક વચમાં
જતાં હાંફી બેસું ત્યહીં વડ પરેથી ઊતરી કો,
ઊગી ચંદા જેવું ઝરણ અજવાળું ઝળહળ
ભરાયું શ્વાસે ને ફગફગ થતું લોહી ઊછળ્યુું.
બધે રેલાવીને,
ઊડી ગિલ્લીઃ ફૂટે કૂપ-તટ પરે બેડુંઃ વીરના
કપૂરશગ સંકોરી કહીશું...
દહેરે ખાપોના રથ વળી ઘણાં ઢીંગલીઘર
ઘણું મારી પાસે,
થતાં બેઠાંઃ નાવા ધણ ઊછળતું જાય નદીમાં.
ગગન પરનાં વાદળગીત.
અને વ્હેલેથી કો રૂપની મદિલી મ્હેક ઊડતી...
લીલાં પર્ણો જેવું સુખ,
‘ચલો દાદા ઊઠો ઘર’ પકડી કોઈ લઈ જતું
વનની છે વ્હાલપ-રીત.
મને; ને આંખે તો છલકઈ રહે પાદર...
વળી સાથે લાવ્યો વિરહ રણનો -
ટાઢક ભલી સમુદ્રોનીઃ
ભૂલ્યો નથી ઘી સમ સુંવાળપ ગિરિતળે બેઠેલા
ગામે હરખભર દીધેલ.
પથની જુઓ સેવા –
છેલ્લે વિહગ તણું તો ભોળપણ;
હું
તમે જે માગો એ મફત ફળની જેમ દઈશ
વિના મૂલે જાઓ કશુંય બદલામાં ન લઈશ.
– મને કોઈ આપો ઘર.
</poem>}}
</poem>}}
<br>
<br>