રણ તો રેશમ રેશમ/ભૂરા જળમાં રાતા પડછાયા : ચાર્વાક સરોવર: Difference between revisions

આ સ્થળે આદિમાનવ યાદ આવતો નથી. અહીં તો ‘કાબૂલીવાલા’ની આબોહવા યાદ આવે. આવી જ ભૂગોળવાળી કાબૂલ-કંદહારની પર્વતમાળાની કલ્પના મન પર છવાઈ જાય. ‘ઐ મેરે પ્યારે વતન તુઝ પે દિલ કુરબાન...’ વાળું ગીત સ્મરણમાં પડઘાવા લાગે. એ પર્વતોને સ્પર્શીને આવતી હવાઓને સલામ કરવાનું મન થઈ આવે. વિશ્રાંતિગૃહ, એને કિનારે ઉગાડેલો બાગ, ચારેકોર ઊભેલા પર્વતો, બધું જ સુંદર હતું, પરંતુ સર્વાધિક સુંદર હતો ભૂરા ભૂરા જળનો હિલ્લોળ. અમે પવન સાથે હરીફાઈ કરતાં તીરવેગે ચાલતી સ્પીડબોટમાં સરોવરમાં મનભર સહેલ કરી. સાંજ ઢળી રહી હતી. થોડે દૂર જ પેરા સેઇલિંગ, હેન્ગ ગ્લાઇડિંગ વગેરે રમતોની સગવડ હતી. મન લલચાતું પણ હતું, પણ અમારી પાસે એ માટે પૂરતો સમય ન હતો. આ પહેલાં મોરેશિયસનો સર્વાંગસુંદર સમુદ્ર અને થાયલૅન્ડમાં કોરલદ્વીપનો નટખટ દરિયો હવામાં ઊડતાં પેરાસેઇલિંગ કરતાં જોયેલો. ત્યારે વળી હવામાં તરતી છત્રીમાં લસરવાના રોમાંચ સાથે નીચેનું સૌંદર્ય માણતાં વૉશિંગ્ટન ડી. સી.માં સ્મિથસોનિયન મ્યુઝિયમમાં જોયેલી પેલી એક ત્રિપરિમાણીય ફિલ્મ યાદ આવેલી – ચંદ્રયાત્રા વખતે ઍપોલોયાનના અવકાશયાત્રીઓ આપણી વહાલી પૃથ્વીની અપ્રતિમ સુંદરતાને કચકડે મઢી, કાઢી પરત ફરતાં સાથે લઈ આવેલા, તે ફિલ્મ. આજે કલ્પના કરું છું કે વિશાળ ચાર્વાક સરોવરના ભૂરા જળ અને એને ઘેરીને ઊભેલા પર્વતોના રાતા પડછાયા કેવાં લાગતાં હશે, પંખીની આંખે ને પાંખે? ક્યારેક વાસ્તવ કલ્પનાઓ કરતાં પણ વધારે સુંદર હોય છે.