રામચન્દ્ર પટેલની કવિતા/ઘણાં વર્ષોથી

ખેતરમાં

અને ઊભું રાખી હળ, ચલમ ખંખેરી ભરી હું
મૂકું અંગારો જ્યાં – મહુડી પરથી સારસ ઊડી
પણે આવી બેઠાં. તરત તરસ્યું ખેતર બધું
ચગ્યું લીલું, એમાં પવન વન પ્હેરી ચીતરવા
મને માંડ્યોઃ
⁠જાણે હું થઈ હળવો ભાત જમતો
બપોરે, તું પૂળા લઈ બળદની પાસ વળતી,
પછી કૂવાથાળે કિચુડ રવમાં ધોતી કપડાં; વળી કોઈ વેળા જલ રગથિયું હોય જતું તો
જતો ખેંચી ઘેસ્સી પર લઈ તને, નીક સરખી
કરી દેતાં ત્યારે ગગન ઢળતું પોષતણું; ને
હતો આ દા’ડો, તું સુરભિઝર લીલો મધુરવો
લઈ ચાલી ભારો કઈ તરફ?
હું ખેતર મહીં –
અહીં જો કોઈનો પિયળ પડછાયો અડી જતો,
ચડી આવે આંધી, ઘડીક કણસી હું સળગતો.