કવિલોકમાં/મીરાંનું કવિકર્મ: Difference between revisions

મીરાંની કવિતાની અનાયાસતા સૌ પ્રથમ એની સંક્ષિપ્તતામાં પ્રગટ થતી દેખાય છે. એમનાં કેટલાંબધાં કાવ્યો માત્ર ત્રણચાર પંક્તિઓમાં પૂરાં થઈ જાય છે! જુઓ—

{{Poem2Close}}

મૈં તો મેરે નારાયણકી આપ હી હો ગઈ દાસી રે.  

લોગ કહે મીરાં ભઈ બાવરી, ન્યાત કહૈ કુલનાસી રે.  

વિષકા પ્યાલા રાણાજી ભેજ્યા, પીવત મીરાં હાંસી રે.  

મીરાંકે પ્રભુ ગિરધર નાગર, સહજ મિલે અવિનાસી રે.

એ છે રણછોડરાય શેઠની રે, કેમ નાખી દેવાય?  

ઊની ઊની રેતીમાં પગ તપે છે,

બાઈ મીરાં કે પ્રભુ ગિરધર નાગર,

{{right|લ્હે લાગી છે મને ઠેઠની રે. કેમ.}}

મોહનની સૂરત, સાંવરી સૂરત, નૈનાં બને વિશાલ.  

અધર સુધારસ મુરલી રાજિત, ઉર બૈજંતી માલ.