ધ્વનિ/અંતરાય

અંતરાય

વનની લઘુ નિર્ઝરીતણો પથ પાષાણથી વ્યસ્ત કુંઠિત;
મૂલનું હતું મૌન તે હવે કલનાદે રમતું અખંડિત.

નભને પથ શુભ્ર તેજને નડી કાયા જ્યહિં કૃષ્ણ અભ્રની;
ધરતી પર દૃષ્ટિરમ્ય ત્યાં સુષમા સોહત સપ્તરંગની.

મુખથી કંઈ વેણ જે સર્યાં અવરોધે ચહુ ઓર ડુંગરા;
સૂર જે શમી જાત શૂન્યમાં લહું તેના ધ્વનિની પરંપરા.
૨૬-૪-૫૧