રામચન્દ્ર પટેલની કવિતા/દુકાળ

દુકાળ

સામે
સુમસામ ઊભાં બુઠ્ઠા ઝાડ,
પહાડ, ઉઘાડા હાડ,
પથરા પથરા પડ્યા ખખડિયાં નારિયેળ!
નદી તો
કોક આદિવાસી કન્યાનું હાડખોખું.
આંખો ફાડીને
ઊભી દિશાઓ;
વેળુ લઈને વાયરો ઊડે...
આભ,
છાબ ભરીભરીને નાખે અંગારા,
બળે પર્ણપીછાં,
વીંઝાય જટાયુ શો સીમવગડો.
અહીં કોઈ!
અગ્નિમુખો
અડખેપડખે ફરે...?
પ્હેરો ભરે...
સૂર્યના હાથમાં આપીને ધારિયું!