ધ્વનિ/મન મેં તારું જાણ્યું ના

૧૦. મન મેં તારું જાણ્યું ના

⁠મન મેં તારું જાણ્યું ના, જાણ્યું ના :
આંગણે જેને ઈજન દીધું
⁠ઘરમાં એને આણ્યું ના. .. . મન.

વન-પારેવાં કરતાં કેલિ,
માલતી ફૂલે વેલ ઝૂકેલી,
નેણથી ઝરી નૂરની હેલી,
⁠હોઠ બે તારા ફરક્યા આતુર
⁠તો ય મેં ઝીલ્યું ગાણું ના. . . મન.

નાંગર્યું'તું જે નાવ કિનારે,
દૂર તે ચાલ્યું પારાવારે,
શોચવું રહ્યું મનમાં મારે
⁠‘જલનાં વ્હેણની જેમ સર્યુ તે
⁠આવતું પાછું ટાણું ના’. . . મન.

ભૂલમાં કેવી ભૂલ કીધેલી,
ઉરની ભણી આંખ મીંચેલી,
મેં જ મને ના ઓળખી વ્હેલી
⁠પૂનમ ખીલી પોયણે, સુધા-
⁠-પાન મેં ત્યારે માણ્યું ના. .. મન.
૨૧-૪-૪૭