કાવ્ય-આચમન શ્રેણી – હરિકૃષ્ણ પાઠક/૨૩. અડવાનો અતિચાર

૨૩. અડવાનો અતિચાર

અડવાએ ધારણ કરી તરવર તાતી તેગ,
છેદી નાખ્યું છેક દૂધી કેરું ડીંટિયું!

મહેનત-મઝદૂરી કર્યે કોઈ ન દેતું ધ્યાન;
વીંઝો કેવળ મ્યાન, ભલા ભલા ચોંકી જતા.

ઊંચે સાદે બોલતાં મળતું ઊંચું સુખ;
ઊંચું રાખે મુખઃ છો ને ઠેબાં વાગતાં!

ગાજ્યા કરતો રાત-દી ગૂજરાતનો નાથ;
સહુ જોડતું હાથ – આનાથી આઘા ભલા,

અભિનિવેશી એકલો અવળો ચાલ્યો જાય,
રોક્યો ના રોકાય; બોલાવ્યો બાડું જુએ.

અડવાને અડ-વા થયો એવી ઊડી વાત;
સહુ જાળવે જાત, ન્હોય ઝેરનાં પારખાં!
(જળમાં લખવાં નામ, પૃ. ૯૮)