રે મુજ એકલતા! વિસ્તરતો દૃગ સન્મુખ મારગ આવત કોઈ જતા. શૂન્ય ભવનમાં શૂન્ય સમા રે આત્મ ગહનમાં ના કંઈ માલમતા.–રે મુજ૦ ઢળવું શોકે કોણ જતાં વહી આંસુ ય રોકે! તે નથી, જેહ હતાં. –રે મુજ૦.