ધ્વનિ/દીપક રે હોલવાયો

૧૩. દીપક રે હોલવાયો

⁠દીપક રે હોલવાયો,
શૂન્ય ઘરમાં નિબિડ નિશીથ
⁠અંધકાર છાયો.
દીપક રે...
⁠દીપક રે હોલવાયો.

ઘરની ચાર દીવાલની સીમમાં
⁠મોકળી’તી મુજ ભોંય,
અસીમ તિમિર માંહીં ન નીરખું
⁠કોઈની તનિક છાંય,
હાથ વડે અડકાય નહિ એની
⁠ભીંસમાં દેહ દબાયો.

દૂરને આભથી ડોકિયું કરતો
⁠તારલો બોલે 'આય.'
પથ મારે નહિ તેજ છે એનાં
⁠(ત્યાં) કેમ કરી પહુંચાય?
નિંદરની ચિર સોડ ચહું, નહિ
⁠જંપતો જીવ હરાયો.

નેણની જ્યોત જતાં નહિ રે મને
⁠મારો ય લેશ આધાર,
લાખ ભૂતાવળ ભમતી ચોગમ
⁠જગવે હાહાકાર,
ઓરે અદીઠ તેં દીપ ઠારી, મુજ
⁠પ્રાણને શીદ જલાયો?
૨૦-૩-૪૭