સમયની ગતિ...!
આદિ
એકલ
સદૈવ પ્રસન્ન
ત્યારે વન વિહંગમ-ગાન
પદ્મની ગંધ
વિશ્વ નિકુંજના સહુ રંગ
નવ તૃષ્ણા
નિખિલના સંગમાંહી પ્રસન્ન.
મધ્ય
તું હું બે મળેલાં
કામ્ય તારાં અંગ
તારી ગંધ
તારાં ગાન
જાણે વિશ્વની કમનીયતાએ
મૂર્ત રૂપ ધરેલ...
તું હું બે પ્રસન્ન, પ્રસન્ન.
અધુના
એકલ
નિતન્ત વિષણ્ણ
તૃષ્ણાથી વિકલ અંતર
નિબિડ અંધાર
ઊડતા આગિયા ચોમેર
ને તમરાંતણા સંવેદનાના સૂર
તે ય વિષણ્ણ... વિષણ્ણ.
૨૫-૧૨-૪૩