અનુબોધ/ઉશનસ્‌ના કાવ્યવિશ્વમાં પુનઃપ્રવેશ: Difference between revisions

પ્રગટીકરણ છે, પણ બાહ્ય નથી. જીવતા વૃક્ષને જ વસંત આવે છે. અને

વસંત ઋતુ માટે રાહ જોવી પડે છે. એ વૃક્ષને વાત નથી જ.

અરવ શાન્ત પ્રશાન્ત રાત્રિમાં

કેવું તૂફાન મૃદુલ ધ્વનિઓનું ચાલે!

ભૂમિ નીચે

ધાણી ફૂટેલ ત્યમ તડાતડ બીજ ફાટે

શ્રવણ જ્યાં અડક્યાં દિશે,

એ ભીંતમાં ખળકતો ધ્વનિનો પ્રવાહ!

કોઈ

તારો ખરે, ખલલ નોંધું છું આભ રિક્તે!

પડખું પુનઃ શ્રવણ વક્ષપ્રદેશ કોકને!

કો વિશ્વવક્ષ ધડકંત ભરી ત્રિલોકને!</poem>'''}}

—‘નવેસરથી સિસૃક્ષા’, ‘દ્યૌ અને દ્યુતિભણી’ અને ‘નૂતન શિવની ઉપલબ્ધિ’ એ છેલ્લાં ત્રણ સૉનેટોમાં કવિ ઉશનસ્‌ના અંતરમાં ફરી ઝળહળી ઊઠતી શ્રદ્ધાનું શાતાદાયી ઉદ્‌ગાન છે. તેમની સમગ્ર કાવ્યપ્રવૃત્તિમાં આ આધ્યાત્મિક/સાંસ્કૃતિક ચેતનાનું ફરીફરીને અનુરણન સંભળાયા કરે છે. ભાવકની ચેતનાને એ અપૂર્વ સત્ત્વથી પ્રજ્વલિત કરવા સમર્થ છે.

{{Poem2Close}}

{{center|<nowiki>*  *  *</nowiki>}}