ધ્વનિ/દૂરનો વસનારો ઓરો આયો રે

૩૮. દૂરનો વસનારો ઓરો આયો રે

દૂરનો વસનારો ઓરો આયો રે,
⁠પરવાસી વીરા!
⁠ઓરો તે થૈ અપને ઓળખાયો.

આલી લીલી છોડી તેં તો ઘરકેરી છાંયડી ને
⁠પોતાનાંથી બનિયો તું પરાયો,
વગડાની વાટે તરુમાં, ફૂલમાં, જીવલોકમાંહીં
⁠હૈયાને ધબકારે તું લહાયો રે. —પરવાસી.

દુનિયાના દવને ઠંડા દવથી તેં ઠારિયો ને
⁠કાંટાને કાંટાથી બ્હાર આણ્યો,
ઘડી પળના રંગ સામે મીંચી દીધાં પોપચાં ને
⁠અંધારાનો અંજવાસ માણ્યો રે. —પરવાસી.

મનખાનો બોજો જ્યારે શિરથી ઉતારિયો ને
⁠હવાથી ય હલકો થ્યો સવાયો,
ઊંડાં અંકાશમાંહીં ઝંખાની જાહ્નવીને–
⁠તીરે વણપાંખે તું ઊંચકાયો રે. —પરવાસી.
૨૮-૧-૪૬