બાળ કાવ્ય સંપદા/ફૂલડું મઘમઘતું

ફૂલડું મઘમઘતું

લેખક : જગદીશ ઉ. ઠાકર
(1941)

મારા મીઠા બગીચાને ક્યારે, હે ફૂલડું મઘમઘતું;
ખેલે શીળા સમીરને સહારે, કે ફૂલડું મઘમઘતું

મેં તો પાણીડાં પાઈને ઊછેર્યું, હે ફૂલડું મઘમઘતું;
એણે નવલું હાસ્ય જ વેર્યું, કે ફૂલડું મઘમઘતું.

કેવું સોહે સુંવાળી પાંખે, હે ફૂલડું મઘમઘતું;
આખા દિવસના તાપ સૌ સાંખે, કે ફૂલડું મઘમઘતું.

એને સાથી પતંગનો ન પાર, હે ફૂલડું મઘમઘતું;
એ છે સાચા જીવનનો સાર, કે ફૂલડું મઘમઘતું.

મારા મોંઘા બગીચાનું દીવડું, હે ફૂલડું મઘમઘતું;
જાણે જીવન-ઘંટી ખીલડું, કે ફૂલડું મઘમઘતું.

દેશ, દેવને ચરણે દીધું, હે ફૂલડું મઘમઘતું;
ખરે ટાણે મેં અમૃત પીધું, કે ફૂલડું મઘમઘતું.

કોણ જાણે એ ક્યાં સુધી રહેશે, હે ફૂલડું મઘમઘતું;
મારા મનડાને ટાઢક દેશે ? કે ફૂલડું મઘમઘતું.

એની ફોરમ દશદિશ જાજો, હે ફૂલડું મઘમઘતું;
એ તો એકનાં અનેક થાજો, કે ફૂલડું મઘમઘતું.