23,710
edits
(+1) |
No edit summary |
||
| Line 72: | Line 72: | ||
સ્વાતંત્ર્યને જ એ સાચું મનુષ્યત્વ ગણે છે, અને તેથી સ્વતંત્રતાની દેવીને ઉદેશીને એ કહે છે : | સ્વાતંત્ર્યને જ એ સાચું મનુષ્યત્વ ગણે છે, અને તેથી સ્વતંત્રતાની દેવીને ઉદેશીને એ કહે છે : | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{Block center|'''<poem> | {{Block center|'''<poem>‘તું વિના પ્રાણી નવ જીવે, કદી જો જીવે, પ્રાણી તે તને, બાકી જડ મન.'</poem>'''}} | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||
જીવનનો આધાર જ આ રીતે એ સ્વતન્ત્રતાને માને છે અને તેથી જ જીવ જાય તો ભલે પણ સ્વાતંત્ર્ય કદી ન જ જવા દેવાય એ એનો નિત્ય નિરન્તરનો ઉપદેશ છે. | જીવનનો આધાર જ આ રીતે એ સ્વતન્ત્રતાને માને છે અને તેથી જ જીવ જાય તો ભલે પણ સ્વાતંત્ર્ય કદી ન જ જવા દેવાય એ એનો નિત્ય નિરન્તરનો ઉપદેશ છે. | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{Block center|'''<poem> | {{Block center|'''<poem>‘સ્વતંત્રતા ને હક્ક, ન જ ખોવા હુંપણથી; | ||
એ માણસનો ધર્મ, લો સાચું દૃઢ મનથી. | એ માણસનો ધર્મ, લો સાચું દૃઢ મનથી. | ||
નહિ ખોઈશું અમે, અમારા હક જીવ જાતે, | નહિ ખોઈશું અમે, અમારા હક જીવ જાતે, | ||
| Line 103: | Line 103: | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{Block center|'''<poem> | {{Block center|'''<poem>‘પરદેશી રાજ્યોમાંહી, ઉપલું સુખ, મળ્યે જન રોજ, રાજી થઈ રહે, | ||
નરદેહે પશુથી નીચ, મૂંગા ને રાંક, દાસપણતણો, માર નવ લહે, | નરદેહે પશુથી નીચ, મૂંગા ને રાંક, દાસપણતણો, માર નવ લહે, | ||
જ્યાં અન્નવસ્ત્રછત વળી, ઉપરની પ્રીત, સ્વામીની જોઈ, રાચતા દાસ, | જ્યાં અન્નવસ્ત્રછત વળી, ઉપરની પ્રીત, સ્વામીની જોઈ, રાચતા દાસ, | ||
| Line 128: | Line 128: | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
{{Block center|'''<poem> | {{Block center|'''<poem>‘તોડી નાંખી સહુ બંધ, છૂટો લેવી ઘટતી તે.'</poem>'''}} | ||
{{Poem2Open}} | {{Poem2Open}} | ||