19,010
edits
MeghaBhavsar (talk | contribs) (Created page with "{{SetTitle}} {{Heading|૭|}} {{Poem2Open}} પોલેંડની એક ક્વયિત્રીએ તો પ્રાર્થના કરીને વિષાદ...") |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 13: | Line 13: | ||
હવે ભોંયે પડીને પથ્થરને ચાટવાની જરૂર નથી, હવે દુઃખથી ચિત્કાર કરવાની જરૂર નથી. હવે આપણે કાંઈ પશુ થોડા જ છીએ કે એવો ચિત્કાર કરીને આખી માનવજાતિને શરમમાં નાખીએ? જો યન્ત્રો જોડે સમ્બન્ધ રાખતા શીખ્યા તો આ વાસ્તવિકતાને શું આપણે જેર નહીં કરી શકીએ? યન્ત્રો કેવા સુન્દર હોય છે! કવિઓ એનું સૌન્દર્ય કેમ વર્ણવતા નથી? કેવાં લીસાં, ચકચકતાં ને પ્રાણવાન! પુષ્પરેણુ કરતાં લોખંડના કાટની સુગન્ધ પણ કોઈ વાર માણવી જોઈએ. | હવે ભોંયે પડીને પથ્થરને ચાટવાની જરૂર નથી, હવે દુઃખથી ચિત્કાર કરવાની જરૂર નથી. હવે આપણે કાંઈ પશુ થોડા જ છીએ કે એવો ચિત્કાર કરીને આખી માનવજાતિને શરમમાં નાખીએ? જો યન્ત્રો જોડે સમ્બન્ધ રાખતા શીખ્યા તો આ વાસ્તવિકતાને શું આપણે જેર નહીં કરી શકીએ? યન્ત્રો કેવા સુન્દર હોય છે! કવિઓ એનું સૌન્દર્ય કેમ વર્ણવતા નથી? કેવાં લીસાં, ચકચકતાં ને પ્રાણવાન! પુષ્પરેણુ કરતાં લોખંડના કાટની સુગન્ધ પણ કોઈ વાર માણવી જોઈએ. | ||
{{Poem2Close}} | {{Poem2Close}} | ||
<br> | |||
{{HeaderNav2 | |||
|previous = ૬ | |||
|next = ૮ | |||
}} | |||
edits