ગુજરાતી સૉનેટકાવ્યો/સર્ગફૂલો: Difference between revisions
(+૧) |
No edit summary |
||
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 2: | Line 2: | ||
{{Heading|સર્ગફૂલો|રતિલાલ છાયા}} | {{Heading|સર્ગફૂલો|રતિલાલ છાયા}} | ||
{{center|સ્રગ્ધરા}} | {{center|સ્રગ્ધરા}} | ||
{{Block center|<poem> | {{Block center|<poem> આવે જ્યારે વહેતા ધસમસ કરતા પૂર કેરા પ્રવાહો, | ||
આવે જ્યારે વહેતા ધસમસ કરતા પૂર કેરા પ્રવાહો, | |||
વીંઝી દેવા ગતિથી અગણિત નમતી પૂલની કૈં કમાનો, | વીંઝી દેવા ગતિથી અગણિત નમતી પૂલની કૈં કમાનો, | ||
ભીડે ના ભોગળોને, સકલ સલિલદ્વારો ઉઘાડાં મૂકીને, | ભીડે ના ભોગળોને, સકલ સલિલદ્વારો ઉઘાડાં મૂકીને, | ||
| Line 10: | Line 9: | ||
ને સૌ ઠેલાય પાછી, ખળખળ કરતી રેતીથી ધૂંધવાતી | ને સૌ ઠેલાય પાછી, ખળખળ કરતી રેતીથી ધૂંધવાતી | ||
રેલો ઘેલી અધીરી, ત્વરિત કરી દઈ પૂલનાં બંધ બારો | રેલો ઘેલી અધીરી, ત્વરિત કરી દઈ પૂલનાં બંધ બારો | ||
બાંધી લે એક પાસે રસકસ ઝમતી વારિની કંદરાઓ. ૮ | બાંધી લે એક પાસે રસકસ ઝમતી વારિની કંદરાઓ. {{right|૮}} | ||
ડોળાએલાં સલિલો નીતરી રહી પછી સૌમ્યતા રમ્ય ધારે, | ડોળાએલાં સલિલો નીતરી રહી પછી સૌમ્યતા રમ્ય ધારે, | ||
છોળે શાં ભાવલ્હેરે ગગનતલ તમી નીલિમાને ઝુલાવે; | છોળે શાં ભાવલ્હેરે ગગનતલ તમી નીલિમાને ઝુલાવે; | ||
| Line 16: | Line 15: | ||
ખેડૈયા ધાન્ય કેરા સરિતતટ પરે ન્હેરનાં વારિ ઝીલે. | ખેડૈયા ધાન્ય કેરા સરિતતટ પરે ન્હેરનાં વારિ ઝીલે. | ||
સ્રષ્ટ, હૈયે વહેતાં પ્રબળ ગતિભર્યાં ઊર્મિનાં મત્ત પૂરો, | સ્રષ્ટ, હૈયે વહેતાં પ્રબળ ગતિભર્યાં ઊર્મિનાં મત્ત પૂરો, | ||
જાવા દે એક વેળા, પછી જ જિરવીને કેળવે સર્ગફૂલો. ૧૪ | જાવા દે એક વેળા, પછી જ જિરવીને કેળવે સર્ગફૂલો. {{right|૧૪}} | ||
{{right|(‘સોહિણી’ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક ૭૦ | {{right|(‘સોહિણી’ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક ૭૦)}} | ||
</poem>}}<br> | </poem>}}<br> | ||
{{HeaderNav2 | {{HeaderNav2 | ||
Latest revision as of 02:17, 24 February 2025
રતિલાલ છાયા
<div class="wst-center tiInherit " Lua error: Cannot create process: proc_open(/dev/null): Failed to open stream: Operation not permitted> સ્રગ્ધરા
આવે જ્યારે વહેતા ધસમસ કરતા પૂર કેરા પ્રવાહો,
વીંઝી દેવા ગતિથી અગણિત નમતી પૂલની કૈં કમાનો,
ભીડે ના ભોગળોને, સકલ સલિલદ્વારો ઉઘાડાં મૂકીને,
જાવા દે ચંડ રેલો, જલનિધિ-તટને ખૂંદવા માર્ગ આપે.
કિન્તુ જ્યારે શમે એ પ્રબળ વહનની આંધળી વેગચક્કી,
ને સૌ ઠેલાય પાછી, ખળખળ કરતી રેતીથી ધૂંધવાતી
રેલો ઘેલી અધીરી, ત્વરિત કરી દઈ પૂલનાં બંધ બારો
બાંધી લે એક પાસે રસકસ ઝમતી વારિની કંદરાઓ. ૮
ડોળાએલાં સલિલો નીતરી રહી પછી સૌમ્યતા રમ્ય ધારે,
છોળે શાં ભાવલ્હેરે ગગનતલ તમી નીલિમાને ઝુલાવે;
ને વારિનાં ઠરેલાં સભર હૃદયથી પદ્મનાં વૃન્દ ખીલે;
ખેડૈયા ધાન્ય કેરા સરિતતટ પરે ન્હેરનાં વારિ ઝીલે.
સ્રષ્ટ, હૈયે વહેતાં પ્રબળ ગતિભર્યાં ઊર્મિનાં મત્ત પૂરો,
જાવા દે એક વેળા, પછી જ જિરવીને કેળવે સર્ગફૂલો. ૧૪
(‘સોહિણી’ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક ૭૦)