નારીસંપદા : ટૂંકી વાર્તા/રીસ: Difference between revisions

રાત્રે બાર થયા છે. થોડી ક્ષણોમાં તારીખ બદલાશે. એકમાંથી બીજી તારીખમાં પ્રવેશતાં સમયને કશું છોડવાની પીડાનો, નવા કશાકમાં પ્રવેશવાના આનંદનો અનુભવ થતો હશે ખરો?

ક્યારની હેડકી આવે છે. પાણી પી પીને પેટ તણાઈ ગયું તોય મટતી નથી.

આ આકર્ષણ, આ તલસાટ, આ બેચેની—આ કશું નશા જેવું તો નથી ને, કે ક્યારેક ઊતરી જશે? તો—હું તો નહીં બચું તો પછી. ઉજાગરાની રાતોમાં  હૃદય એક અજાણી ભીતિથી જોરજોરથી ધડકવા લાગે છે. પછી તને જોઉં છું ત્યારે આવા વિચાર માટે હસવું આવે છે.

પણ તને કહું, આ અડધી રાતની પળો જીવલેણ હોય છે. દિવસભર કામકાજમાં પાછળ ધકેલાઈ ગયેલા હજારો સવાલો ફેણ માંડે છે. થાકેલું મન મરણિયું થઈ આડેધડ લડવા માંડે છે. પાસે દીકરી ઘેરી ઊંઘમાં સરી ગઈ છે. બાજુના ઓરડામાં રામાનુજ કદાચ જાગે છે. વેમ્પાયર જેવા આ માણસનું, બંધ કબર જેવા આ સંબંધનું શું કરવું મારે? શ્વાસ રૂંધાતા હોય તોપણ તરુણ થયેલી દીકરીના જીવનને સાચી દિશા આપવાની છે. વાસ્તવનું યુદ્ધ જીત્યા પછી તારી સાથે, જેનું સપનું સદાકાળથી જોયું હતું તે જિંદગી જીવવાની છે. ક્યાંથી આવશે આટલી શક્તિ?

{{HeaderNav2

|next =  પૂરણપોળી  

}}