તપસ્વી અને તરંગિણી/બે: Difference between revisions

(તરંગિણીનો પ્રવેશ પછીના ભાગમાં રહી રહીને વચ્ચે મૃદુ તંતુવાદ્ય સંગીત)

ઋષ્યશૃંગ : આવો.

તરંગિણી :  હું વિદાય લેવા આવી છું. તમે મ્લાન કેમ દેખાવ છો?

ઋષ્યશૃંગ : હું દુઃખી છું.

તરંગિણી : તપોધન, તમે પણ શું દુઃખને આધીન છો?

ઋષ્યશૃંગ : મારા દેહમાં જ્વાળા બળે છે–અને તેનું કારણ તું છે?

તરંગિણી : ગુણમય. અવશ્ય મેં અજાણતાં જ અપરાધ કર્યો છે, મને ક્ષમા કરો. પ્રસન્ન થઈને સંમતિ આપો હું સ્વસ્થાને જાઉં.

ઋષ્યશૃંગ : ના—જઈશ નહીં.

તરંગિણી : પણ હું જ જો તમારા કષ્ટનું કારણ હોઉં તો મને દૂર કરવી એ જ તમારી શુશ્રૂષા.

ઋષ્યશૃંગ : તારું વ્રત સમાપ્ત થયું નથી.

તરંગિણી : મારા વ્રતનો તો છેડો જ નથી.

ઋષ્યશૃંગ : (હાથ લંબાવીને) આવ, પૂરું કર તારું વ્રત. આવ!

તરંગિણી : તપોધન, મન બીક લાગે છે, ક્યાં છે પેલી તમારી સ્નિગ્ધ સકરુણ દૃષ્ટિ? ક્યાં છે પેલી ઉદાર આનંદિત મૂર્તિ?

ઋષ્યશૃંગ : મને ખબર પડી છે તું કોણ છે. તું નારી છે.

તરંગિણી : કુમાર, હું તમારી સેવિકા છું.

ઋષ્યશૃંગ : મને ખબર પડી છે હું કોણ છું. હું પુરુષ છું.

તરંગિણી : તમે મારા પ્રિય છો, તમે મારા મિત્ર છો, તમે મારી મૃગયા છો, તમે મારા ઈશ્વર છો.

ઋષ્યશૃંગ : તું મારી ક્ષુધા છે, તું મારું ભક્ષ્ય છે, તું મારી વાસના છે.

તરંગિણી : મારા હૃદયમાં તમે રત્ન છો.

ઋષ્યશૃંગ : મારા શોણિતમાં તું આગ છે,

તરંગિણી : મારા સુંદર છો તમે,

ઋષ્યશૃંગ : મારી લૂંટ છે તું.

તરંગિણી : કહો, તમે હમેશને માટે મારા રહેશો.

ઋષ્યશૃંગ : તું મને જોઈએ. તું મારી જરૂર છે.

તરંગિણી : તો ચાલો–ચાલો મારી સાથે, ત્યાં ચાલો જ્યાં હું તમને છાતીની અંદર સંતાડી રાખી શકીશ.

ઋષ્યશૃંગ : હું ગમે ત્યાં જાઉં તેથી શું હાનિ છે? હું ગમે ત્યાં અટકું તેથી શું હાનિ છે? બસ તું મને જોઈએ, તું મને જોઈએ.