મધ્યકાલીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા /દાસીજીવણ પદ ૬

પદ ૬

દાસીજીવણ

કલેજા-કટારી
કલેજા કટારી રે, રુદિયા કટારી રે
માડી! મુંને માવે લૈને મારી.

વાંભું ભરી મુજને મારી,
વાલે મારે બહુ બળકારી,
હાથુંની હલાવી રે.          – માડી! મુંને૦

કટારીનો ઘા છે ભારી,
પાટા બાંધું વારી વારી,
વૈદ ગિયા હારી રે. – માડી! મુંને૦
કટારીની વેદના ભારી
ઘડીક ઘરમાં ને બા’રી;
મીટ્યુંમાં મોરારી રે. – માડી! મુંને૦

દાસી જીવણ ભીમને ભાળી;
વારણાં લીધાં વાળી વાળી;
દાસીને દીવાથી ર –
માડી! મુંને માવે લૈને મારી.