View source for હયાતી/૨૭. મારી બલ્લા

{{SetTitle}}

{{Heading| ૨૭. મારી બલ્લા  |  }}

{{center|<poem>
એક જશોદાના જાયાને જાણું
એ દેવકીના છોરાને જાણે મારી બલ્લા.
હોય ગોરસ તો પરસીને નાણું
આ નીરના વલોણાને તાણે મારી બલ્લા.

નિશ્ચે ઓધાજી તમે મારગડો ભૂલ્યા
આ તો ગોકુળનું ગમતીલું ગામ,
વ્રેડુની પીડાને દીધી દાંતે દબાવી
હવે હોઠને તો હસવાથી કામ;
હોય વાંસળીનો સૂર તો પિછાણું
આ કાલીઘેલી બોલીને જાણે મારી બલ્લા.

રાધાનું નામ એક સાચું, ઓધાજી,
બીજું સાચું વૃંદાવનનું ઠામ,
મૂળગી એ વાત નહીં માનું કે
કોઈ અહીં વારે વારે બદલે ના નામ;
એક નંદના દુલારાને જાણું
વસુદેવજીના કુંવરને જાણે મારી બલ્લા.

{{Right | ૧૯૬૩ }} <br>
</poem>}}

<br>
<hr>
<br>
{{HeaderNav2
|previous = ૨૬. રાત રૂપે મઢી
|next = ૨૮. શ્યામ શમણે મળ્યા કે
}}
<br>