View source for હયાતી/૧૦૧. બેડી નથી

{{SetTitle}}

{{Heading|૧૦૧. બેડી નથી}}

{{Block center|<poem>
અહીં વહેતી હવામાં એક અણદીઠું ફૂલ,
એની સોડમના એંધાણે ક્યાંય ના જવાય,
મળ્યા મારગ રૂપાળા, ત્યાં રૂપાળી શૂળ.

તમે સાથે નથી ને તોય સંગે અણસાર
મારાં લોચન આ મનખામાં ભટકે અણજાણ,
મારા રુદિયાને સંભળાતો સૂર આરપાર.

નભે તરતાં વાદળમાં કોઈ ચુંદડીનું પોત,
સ્હેજ ચૂએ, ને ભીતર રંગાય, એ જણાવવા
જો મારું ચાલે, તો દેહ પિંજરને ખોત.

એના કંકુમાં હળદરનો સહેજ વધુ પાસ,
એની બિંદીને ઝળહળતી જોઈ મને થાય,
રહ્યો એક જ સિતારો, ને ઘેર્યું આકાશ.

બધો કોલાહલ સાંભળુ ને કેડી નથી,
સ્હેજ અહીંયાંથી જાઉં ફરી અહીંયાં કળાઉં,
મને કોણે બાંધ્યો છે ને બેડી નથી!

{{Right|૧૫–૮–૧૯૭૬}}</poem>}}
<br>
{{HeaderNav2
|previous = ૧૦૦. મેળી આપો તો
|next = ૧૦૨. જીવતરમાં કાંઈ નથી
}}