View source for હયાતી/૭૧. અંબોડે ગૂંથી

{{SetTitle}}

{{Heading|૭૧. અંબોડે ગૂંથી}}

{{Block center|<poem>
અંબોડે ગૂંથી કળી ચંપાની એક
જરા ચૂમી ત્યાં જાસૂદનું ફૂલ,
બેઉ આ હથેળી વચ્ચે હસતું કમળ
ક્યાંક વાસંતી વાયરાની ભૂલ.

નીલ રંગ ઝારી થકી ઝરમરતી જલધારા
ધરતી આખીય બની બાગ,
ક્યાંક ક્યાંક કેસૂડો કોળે શીતળ, ક્યાંક
મોગરાની પથરાઈ આગ,
ઘેઘૂર આ આંખ આડે પડદો રચે છે
ઝીણા રણઝણતા શ્વાસનું દુકૂલ.

ઊગતે પરોઢ કોઈ આવી મળ્યો કોલ
એક ઝાકળનું બિંદુ આભ ઊડ્યું,
ભીની આ પાંદડીના સુરભિત હૈયામાં જઈ
સૂરજનું બિમ્બ એક બૂડ્યું,
પંખીઓએ ટહુકી જે આપ્યા, એ એકેએક
વાયદાઓ અમને કબૂલ.

{{Right|૯–૯–૧૯૬૮ }}</poem>}}
<br>
{{HeaderNav2
|previous = ૩૦. સાત શ્લોક
|next = ૩૨. અસર થઈ
}}