View source for અર્વાચીન ગુજરાતી કાવ્યસંપદા/તૌફિક ‘પ્રીતમ’/— (તિમિરમય રાતને કાજળની...)

{{SetTitle}}

{{Heading|— (તિમિરમય રાતને કાજળની...)|તૌફિક ‘પ્રીતમ’}}

<poem>
:::::તિમિરમય રાતને કાજળની ઉપમા હું નહીં આપું,
:::::જીવનનાં શૂળને બાવળની ઉપમા હું નહીં આપું.

:::::હૃદય-જંગલ મહીં નિશ્ચય ભયંકર આગ લાગી છે,
:::::છે ઠંડી આગ, દાવાનળની ઉપમા હું નહીં આપું.

:::::છે મારાં અશ્રુમાં સૌરભ બળી કોઈનાં સ્મરણોની,
:::::શું કે’શે લોક જો શતદળની ઉપમા હું નહીં આપું?

:::::કોઈના રૂપનાં ઓજસ કોઈથી ક્યારે સમજાશે?
:::::યદિ આ પુષ્પને ઝાકળની ઉપમા હું નહીં આપું!

:::::રૂપક સુંદર છે કિન્તુ એમની ફોરમનું શું થાશે?
:::::તમારા કેશને વાદળની ઉપમા હું નહીં આપું.

:::::યદિ સૌંદર્ય તારું સાંપડી જાયે મને, ‘પ્રીતમ!’
:::::જીવનને ઝાંઝવાનાં જળની ઉપમા હું નહીં આપું.
</poem>